بررسی رابطه سرمایه فرهنگی و وضعیت شغلی زنان سرپرست خانوار منطقه 10 تهران

هدف این تحقیق بررسی ارتباط سرمایه فرهنگی و وضعیت شغلی زنان سرپرست خانوار است. این پژوهش قصد دارد به این سوال اساسی پاسخ دهد که آیا بین سرمایه فرهنگی و وضعیت شغلی زنان سرپرست خانوار رابطه ای وجود دارد؟سرمایه فرهنگی در سه بعد تجسم یافته، عینیت یافته و نهادینه شده به عنوان متغیر مستقل و وضعیت شغلی با ابعاد منزلت شغلی، گروه شغلی، وضعیت استخدامی، بخش اشتغال، جایگاه شغلی و میزان درآمد به عنوان متغیر وابسته در نظر گرفته شده است.پس از بررسی مطالعات انجام شده و نظریه های مرتبط با موضوع، چارچوب نظری با تاکید بر نظریه پیر بوردیو و نظریه کنش تنظیم گردیده است. جامعه آماری این پژوهش کلیه زنان سرپرست خانوار شاغل منطقه 10 تهران می باشد، که از مجموع آنها(2919نفر)، بر اساس فرمول کوکران نمونه ای به حجم 339 نفر انتخاب گردید. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته بهره گرفته شده است.برای تعیین روایی پرسشنامه از ضریب آلفای کرنباخ(85/0) و جهت بررسی ارتباط بین سرمایه فرهنگی و وضعیت شغلی بر اساس سطح سنجش متغیرها از آزمون خی دو، گاما و تااوبی کندال استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد زنان سرپرست خانوار از لحاظ وضعیت شغلی در سطح پایین قرار دارند.3/30 درصد زنان دارای سرمایه فرهنگی بالا،67 درصد دارای سرمایه فرهنگی متوسط و 7/2 درصد دارای سرمایه فرهنگی پایین هستند.میان سرمایه فرهنگی زنان سرپرست خانوار ومنزلت شغلی، گروه شغلی، بخش اشتغال، وضعیت استخدامی و میزان درآمد آنها رابطه معناداری وجود دارد، به طوری که با بالارفتن سرمایه فرهنگی زنان وضعیت شغلی آنها نیز در پنج بعد ذکرشده ارتقاء می یابد.اما ارتباط بین سرمایه فرهنگی و کارفرما یا حقوق بگیربودن زنان تایید نشده است.